Inbreker .. ga dood.

Vannacht is er bij ons ingebroken. Tja, vette pech waar je helaas niets aan doet. De politie kwam uitgebreid poolshoogte nemen en ook is er sporenonderzoek gedaan. Een fijn gevoel. Dat wel. Maar blijft een feit dat er een klootzak bij ons in huis is geweest, terwijl wij lagen te slapen!

Mijn MacBook is voor altijd verdwenen, een zeer waardevolle ring is weg en mijn spaarpotje met een paar honderd euro is leeg.

Onze krakende oude parketvloer heeft verdwijning van meer materiële zaken waarschijnlijk voorkomen.

Een uiterst onaangenaam begin van het weekend, maar vooral het gevoel van veiligeheid, waar we allebei zo van genoten in ons huisje, is verdwenen.

Het allerergste is nog wel de data op mijn Mac. Foto's van voor ons zeer speciale momenten zijn nu in de handen van iemand anders. Een vreselijke gedachte. Mijn naaktfoto's? Ach, die maak ik wel weer opnieuw. Ik kan namelijk, wanneer ik ook wil, naakt verschijnen. En mijn vrouw ook. Dus dat is het probleem niet.

Maar de foto's van onze bijzondere vacanties. Ze zullen als eerste worden gewist door deze onverlaat. Een idee waaraan ik zal moeten wennen, want de kans dat ze hem grijpen is erg klein.

Mocht u op marktplaats.nl een MacBook tegenkomen (en het willen kopen), gaat u dan vooral u gang. Ik zeg niet dat het de mijne is. Maar! Weet wel dat er iemand heel erg verdrietig om is. Heel, heel erg verdrietig.

Het leven gaat door. Maar anders dan voorheen. En ik wil nog graag een paar woorden vuil maken aan de persoon die, naast het voor altijd afnemen van onze digitale herinneringen, ons gevoel van geborgenheid in ons eigen huis heeft gestolen en een ring die voor mij meer waard is dan welk bedrag dan ook, voor een paar rotcenten. Daar gaan we dan:

Vreselijke teringlijer,

Ik hoop van ganser harte dat je een dezer dagen vreselijk door je enkel gaat, bij het oversteken van de tramrails en niet al te lang daarna uiteen wordt gereten door een tram. Die je, voordat deze je het leven ontneemt, met helse pijnen in het ziekenhuis laat belanden. In een schurftig bed, waarin je langzaam dood zult gaan aan de gevolgen van interne bloedingen, die je uiteindelijk laten stikken in je eigen smerige bloed. Ik haat je. Ik haat je voor wat je mij, maar vooral mijn vrouw, hebt aangedaan. En als je ooit gepakt wordt, en ik kom daar achter, dan sla ik je net zo lang op je bakkes tot niemand meer kan zien waar je mond ooit heeft gezeten. Daarna knip ik met een snoeischaartje je tien vingers eraf en hoop dat je het zult overleven, zodat je je misschien ooit zult kunnen realiseren wat je mensen aandoet met je gekozen beroep. Verschrikkelijk onderontwikkelde aap.

Mocht ik je nooit tegenkomen, dan wens ik je graag een vreselijk terminale ziekte toe. Een ziekte die binnen het jaar aan je kutleven een einde zal maken.

Je hebt ons foto's en herinneringen afgenomen die ons zo vreselijk dierbaar zijn, dat ik je dat nooit zal kunnen vergeven. Ik hoop dat je verrot. Hoe dan ook. Langzaam, pijnlijk en zonder compassie. Je bent het laagste van het laagste. Een stuk stront waar de vliegen niet op durven zitten.

Sterf, vuile lijer. Sterf!

© Fred Händl - 2010