Openbaar vervoer in Nederland

Mensen, mensen. Wij Nederlanders klagen en klagen maar. Over het weer, over de buren, over de regering, over de economie … over meer dan goed voor ons is. Echt, geloof me, zoveel is er niet om over te klagen.

Het weer in Nederland was al kut voordat er ook maar iemand wás die er over kon klagen. We zijn hier ooit zelf komen wonen. Al weet niemand meer waarom nu precies. Maar dat terzijde.

De buren, ach. De buren. Dat zijn toch die mensen die naast u wonen? Precies. En waar woont u? Exact! Naast de buren. Nou, vlug mee ophouden dus. Met dat gezeur over de buren. U doet er uzelf een plezier mee.

De regering. Niet veel soeps, misschien. Maar die hebben we zelf gekozen. En als u niet heeft gestemd, mag u ook niet mopperen. Dat mag niet. Van mij.

De economie kost altijd meer dan we hebben. Hoe goed het ook gaat. Ik weet niet of u het zich nog kunt herinneren, maar eind jaren '80, en begin jaren '00 (toen het zo 'goed' ging) heeft de regering een aantal keer een miljardenmeevaller gehad. Geen 4 of 5, maar 40. Niemand heeft ons ooit verteld wat er met die meevallers is gebeurd. Dat dat geld op is, zoveel is wel zeker. Het kwartje van die lul van Kok is ook verdwenen. Dus, okay, eerlijk is eerlijk, over de regering klagen mag dan. Maar, doe er de volgende verkiezingen wat aan: ga stemmen!

Maar dan, oprecht klagen. Oprecht klagen mag hier over het openbaar vervoer. Dat mag. Niet dat het helpt (of zelfs maar oplucht), maar het mag. Want daar hebben we alle redenen toe. En dat zijn deze (en dan vergeet ik er vast nog een paar):

- Een reis met de trein in Nederland kenmerkt zich door een welhaast onbetaalbaar vervoersbewijs (pas op: het is GEEN zitplaatsbewijs, want de NS garandeert alleen het vervoer, geen zitplaats - en hoeft zo ook geen onderscheid te maken tussen een staplaats, met je neus in iemands oksel en een zitplaats), en de meest smerige treinstellen die je maar kunt vinden. De toiletten (welke ze er zelfs uit willen slopen, uit de treinen op de kortere trajecten - want, beste mensen, in ons onmetelijk grote Nederland zijn ook kórte trajecten. En tijdens zo'n reis hoeft niemand naar het toilet). Te smerig om met een stok naar te wijzen. De spitstreinen zitten altijd vol, en voor de rest van de dag, razen ze als doelloze geraamtes heen en weer. Alles in de trein is vies. De stoelen, de afvalbakjes, de (klap)tafeltjes, de vloer. Ja zelfs het plafond. Okay, verder. Smerig en duur, dus.

- De dienstregeling is alleen te begrijpen als je vaak met de trein reist en op een gegeven moment ongeveer, door schade en schande, wel weet waar je moet zijn. Er zijn dagelijks (niet jaarlijks, of zelfs maar maandelijks) omleidingen en werkzaamheden (over deze werkzaamheden later meer) welke om de minuut onverstaanbaar klinken uit enorm verouderde luidsprekers die meters boven de grond hangen. Dat zijn luidsprekers uit de jaren '70. Van Philips. Ik ben het type even kwijt, maar u kent ze wel. Die lange smalle. Toeristen, daar houden we toch zo van?, zijn bij aankomst op Schiphol aan hun lot overgelaten. Een internationale luchthaven (en geen kleintje) met een treinstation. Da's toch mooi, zou je zeggen. Geen woord Engels te bekennen. Niet te doen. En een kaartje kopen? Op Schiphol? Voor de trein (als je eenmaal weet welke en waar)?

- Kaartje kopen. Dat kán bij de balie, maar is wel duurder. Nee, dan bij een automaat. Handig. Bravo! Erg handig, inderdaad. Als je een Nederlandse pinpas hebt, of 40 euro in muntjes.

- Zonder kaartje gepakt? Zo heet dat in Nederland: je wordt gepákt zonder kaartje. Dan de ritprijs EN 35 euro boete. De kans dat je 'gepakt' wordt bestaat vooral als het erg druk is (want anders hoeven ze het niet te doen, natuurlijk), maar voor de overige uren - als de trein leeg en verlaten door de weilanden rijdt en de enige inzittenden de vandalen zijn die de trein van binnen opvrolijken met opruiende kreten, onleesbare boodschappen en vunzige tekeningen uit hun dikke stiften, en het meisje dat graag naar huis wil, maar eerst op het toilet van alle kanten wordt aangerand - zijn de controleurs nergens te bekennen. En de volgende dag in de krant: De NS neemt dit hoog op! Fuck toch op, NS.

- Op de stations verdwenen de balies. Alleen nog automaten. Lekker veilig idee. Maar! Wat zeg ik nu? Er staan toch ook palen met een Alarmknop? Ach, natuurlijk. Wel eens in Maarn op het station staan wachten? 's Avonds? Op de laatste trein naar Utrecht? Ik geef het u te doen.

Dat was de trein. Oh nee, wacht even. Dat was de trein nog helemaal niet. Vroeger had je dus de NS. Nu is dat versplinterd. In het noorden rijden vuige bedrijfjes de treinen.

… en dan zijn daar nog de bussen van inmiddels twintig verschillende eigenaars, de trams, de RandstadRail .. allemaal met eigen regels, kaartjes …

Ik word er zo moe van.

Ik ga er dan ook mee ophouden. Ik merk dat ik een heel boek zou vol kunnen schrijven over ons ellendige openbaar vervoer. Ik heb het nog niet gehad over de poortjes, de OV-Chipkaart (wat een aanfluiting) … Het is te triest voor woorden. Maar wat NOG erger is, dat een bedrijf als ProRail zichzelf werk verschaft door in de winter te zeggen: het is te koud, in de herfst: het is te nat, in de zomer: het is te warm (of het is vakantie - weet u, er zijn altijd meer mensen NIET op vakantie dan wel….) - altijd een excuus om ergens een verrotte rails of bovenleiding te vervangen. En maar cashen, en de overheid maar geld pompen in dit aan alle kanten rammelend apparaat.

En dan de prijs van een kaartje … nee, mensen. Voor 271 euro reist u in een comfortabele slaapcoupé van Amsterdam naar Moskou (zonder overstap!). En die trein komt altijd STIPT op tijd aan. Geloof me, ik heb dat nu 6 keer gedaan. Heen en weer. Geen probleem. Al had ik de laatste keer wel vertraging. Weet u wanneer? Toen we bij na Emmerich Nederland binnenkwamen, hebben we 4 uur stilgestaan, omdat het treinverkeer in Nederland ontregeld was vanwege de sneeuw. Ik zal het nooit vergeten. Het was voor het eerst in 900 jaar dat het sneeuwde in Nederland, en de treinen wisten het gewoon niet meer. Het was bijna sneu. Die trein uit Rusland, waar het in de winter ook sneeuwt en koud en guur is, reed in 36 uur netjes van Moskou naar Amsterdam. Van -20 Celsius tot aan -5 in Emmerich. En toen …

Het allerergste vind ik nog wel dat .. genoeg nu. Ik moet er echt mee ophouden. Klagen over het OV kan ik uren doen. En u vast ook. Erg he? Dat daar niets aan gedaan wordt. Niets, behalve mooie woorden en recht lullen wat krom is. Het gaat steeds slechter. Minder treinen, meer mensen. Minder personeel, onveiliger … maar vooral: duurder.

Ik wil best voor een tiende van de ritprijs in een goederenwagon staan, hoor. Ik ga niet met de trein voor het comfort (in sommige 1e klasrijtuigen bestaat dat nog, dat moet gezegd - behalve als het heel druk is, want dan wordt de 1e klas opgeheven, en komt het schorriemorrie naast en tegenover je zitten). Ik ga ook niet met de trein om eens heerlijk te kunnen gaan zitten kakken. Nee, ik ga met de trein om van A naar B te komen. En dat is al lastig genoeg. Dus, dan sta ik net zo lief in een kale, houten wagon met een gat in de vloer.

Bent u daar nog? Ja, sorry hoor .. maar ik moest even. Troost u, in mijn hoofd was dit verhaal vijftien pagina's langer, maar mijn vingers zijn moe en gaan thans een peuk opsteken.

Fred

p.s. 'k heb geen zin meer om bovenstaand gedrocht op tik-, spel- en stijlfouten meer na te kijken. Dus, vindt u een fout: dan mag u hem houden.

© Fred Händl - 2010

Chocolade, koffie en thee

Naast olie, diamanten en goud zijn de meest gewilde producten van moeder aarde wel cacao, koffie en thee. Geworden tot eerste levensbehoefte van de consumptiemaatschappij. Nog boven water en zout.

We houden er van om bedrogen en opgelicht te worden. Jawel, dat is wél zo. Want zeg nu eens heel eerlijk: is een kopje koffie op een terras werkelijk waar meer dan twee euro waard? Nee, dat is het niet, inderdaad. Vaak voorzien van slootwatersmaak en matig koekje.

Koffie kost niets. Nou ja, qua geld, dan. En waarom? Omdat het, ja ik weet het: open deuren, over de ruggen gaat van de koffieboeren. Die krijgen belachelijk weinig voor hun harde werk. Als zij zouden weten dat wij hier grif bijna twee euro per kopje (aangelengde!) koffie bij de Kiosk op het station betalen, zouden ze stijl achterover vallen.

En misschien moesten ze dat maar eens doen.

Onze nationale trots Douwe Egberts is een enkel op winstbejag gedreven organisatie. En alhoewel ik ze dat niet kwalijk kan nemen, vind ik dat wij, als consumenten, best eens wat vaker stil mogen staan bij de vraag: waar komt mijn koffie (thee, chocolade ... ) eigenlijk vandaan?

Nee, nee ... niet meteen gaan lopen zeiken .. ik wil helemaal niet zeggen dat we nu massaal aan die smerige Max Havelaar koffie moeten - integendeel, trouwens, want die koffie van Havelaar ... ik drink nog liever bier bij het ontbijt. Nu drink ik liever altijd bier, dus dat is dan misschien niet zo'n goed voorbeeld.

Nou, nu ben ik de draad weer kwijt. Kut. Oh ja, wat ik wilde zeggen is enkel dat het de wereld goed zou doen, om af en toe eens stil te staan bij het feit dat .. ach wat, het gebeurt toch. Maar nee! Denk eens na: Douwe Egberts is geen lieve en aardige, huiselijk en vriendelijke organisatie. En dat hoeven ze ook niet te zijn, maar weet alsjeblieft dat ze - net als de meeste grote organisaties - enkel uit zijn op winst. En het liefst zoveel mogelijk.

Jouw ochtendkoffie op het station (voor 1 euro 80), kost DE welgeteld 0,03 cent. En waarom? Omdat boeren, met een kromme rug, er geen natte scheet voor krijgen.

Oh ... chocolade. Heeft u dat gelezen? "Mysterieuze aankoop stuwt cacaoprijs" - Een zogenaamde onbekende zou 241.000 ton cacao gekocht hebben. Dat gelooft u toch godverdomme zelf niet???

Dat is om alle chocoladeproducten, zonder gezichtsverlies, binnen no-time in prijs te verhogen. En dan verschuilen achter de motivatie: "ja, iemand heeft heel veel cacao gekocht en nu kan ik het niet meer tegen de normale prijs verkopen. Het spijt me." Kom toch op.

Geloof wat u wilt, koop wat u wilt, maar laat u zich alstublieft niets wijsmaken ... "Mysterieuze aankoop stuwt cacaoprijs ... "

© Fred Händl - 2010

Mein Kampf - in 2015 eindelijk verkrijgbaar?!

Dat ik van de De Telegraaf geen hoge pet op mijn hoofd heb staan is wel duidelijk. De suggestieve manier van berichtgeving komt me mijn strot uit. Het meest jammerlijk is nog dat de meeste mensen de krant "zo fijn vinden lezen." Stem van het volk.

Krijgt Geert Wilders er van langs in de media (die juist daardoor de man de nodige hand helpen), is de De Telegraaf van het zelfde laken een pak, als het gaat om domheid. Er is een tijd geweest dat ik mij daarover echt druk maakte en op hoge poten een mail tikte aan de redactie.

Daar ben ik mee opgehouden, omdat reacties óf uitbleven óf beter uitgebleven waren (want een antwoord afkomstig van de De Telegraaf dat volstaat ,et kreten zoals: 'ons publiek', 'objectief', 'integere berichtgeving', en 'nieuwswaarde' gaat regelrecht de prullenbak in).

En ik heb mij berust hierin: "Ik maak me niet meer druk over wat de De Telegraaf schrijft."
Dat ging goed, uitstekend zelfs, tot vandaag. Want vandaag lees ik dit:

"BERLIJN - Hitlers 'Mein Kampf' komt in 2015 op de Duitse markt. Het verbod op het antisemitische en anticommunistische schotschrift wordt opgeheven. Maar de nieuwe uitgave zal van wetenschappelijk commentaar worden voorzien, om neonazi's niet op rare ideeën te brengen."

Ziet u die laatste zin? Met name dat stukje na de komma? "... om neonazi's niet op rare ideeën te brengen." Neonazi's hebben volgens mij al ideeën. Raar of niet, dat moet er voor een krant niet toe doen, maar dat terzijde. Wij kunnen dus gelukkig rustig gaan slapen, want het boek wordt van 'wetenschappelijk commentaar' voorzien. Wat een opluchting.

En ook fijn dat ons weer even duidelijk wordt dat antisemitisme echt niet door de beugel kan. Maar vooral ook dat we er maar vooral geen, zoals oom Adolf, anticommunistische gedachten op na gaan houden... Maar, wacht eens even. Geen anticommunistische gedachten.. dat zijn... even denken... Precies! Dat zijn communistische gedachten. En die gemene Adolf was daar tegen. Dus wij moeten voor zijn. Want alles waar Adolf voor was, daar zijn wij tegen. Toch? Precies.

Nou, voor iedereen die niet wil wachten tot 2015: koop een verse cartridge voor je printer en download hieronder uw eigen exemplaar van Mein Kampf. Geschreven door Adolf Hitler in de jaren 1925 (deel 1) en 1926 (deel 2):

http://greatwar.nl/books/meinkampf/meinkampf.pdf - Engels

En doet u mij een lol. Als u er neonazi van mocht worden, geef mij dan niet de schuld. Okay?

Een mooi weekend.

- Fh.

How Benno helped me organize my CD collection

** Zoals verschenen in de digitale nieuwsbrief van Collectorz.com [27.10.2009] **

“In 1984 (I was twelve) my father brought one of the first CD-players home. A Philips (forgot the type, sorry about that) with a built-in pre-amp. The thing weighed a ton! Living in the city where the technology of transferring digital audio through laser was actually invented (at Philips NatLab, Eindhoven), my father (a Philips employee - like almost 50 per cent of the people living in Eindhoven at that time) got a big discount on that player. It costed him 2,400 Dutch guilders (appr. $ 1,500 US Dollars). Man, THAT was a lot of money back than.

The player had no remote control, but came with 4 FREE CDs! ‘Let’s Dance’ by David Bowie, ‘Love over Gold’ by Dire Straits, ‘Seven and the Ragged Tiger’ by Duran Duran and a classical music sampler from the Archiv label. I was in awe. It was simply the most wonderful thing I had ever seen and heard! I remember too that with the player and the disc, a catalog was issued. A book, consisting of a mere 200 pages. Containing ALL the then available CDs. With cover art and descriptions! The Full CD Guide 1984/1985. It’s insane what happened since. A couple of years back, I bought The Penguin Guide To Jazz On CD. A massive book, with over 1,500 pages  and only the index counts around 80 pages. And that’s “jazz”.

1984, the year of Purple Rain (Prince, one of my all time heroes), will never be forgotten. It was the start of my addiction.. er.. collection. It started with those three CDs that came with the player (my father kept the classical music sampler). Next were the Prince albums that started to come out on CD. Remember, 40 Dutch guilders (18 euros now or $ 25 USD) was a great deal of money. And me, being a teenager, deprived of the necessary liquidities, had a hard time. But still, every extra went to music. Well, everything, actually.

My first place to store my discs was a shoebox. Then I bought some kind of casket that would hold 60(!). I thought that thing would stay empty forever. But.. it did not and I needed a second one. Alas! It was not being sold anymore. So I found a nice series of boxes to store my (then 100) CDs. When these were full, they were also gone from the shops. Well ... this went on for quite some time. And then, somewhere around the year 2000, IKEA made Benno! Benno holds appr. 12x15 discs (180). I now have 12 Bennos (and two on their way). That’s, indeed, 2,160 CDs.

And thanks to the alphabet (and the wonderful Collectorz.com software) I know what I have and where to find it!

I still have the three CDs that came with the player. And despite all that they say about the data not being eternal (some even say that it won’t last 15 years), they’re still fine. We’re talking 25 years now.

I bought the missing classical music sampler about 5 years ago. Found it in a thriftway and I still wonder why somebody would want to part with it.”


© Fred Händl - 2009 / 2010